Historie asiel: de start in 2005

In 2005 richt de Spaanse stichting Prodean: Associación Protectora de Animales Pro-Derecho de los Animales (vertaald: vereniging ter bescherming van de rechten van dieren) een asiel op in La Línea de la Concepción, een plaats in de buurt van Gibraltar, Zuid-Spanje.

De dagelijkse leiding van het asiel komt in handen van de in Spanje gevestigde Nederlander Peter Koekebakker. Samen met zijn Zwitserse vrouw Madeleine runt hij naast zijn werk voor het asiel een antiek/brocante-bedrijfje in de buurt van La Línea de la Concepción.

Peter begint in 2005, gesteund door Prodean, met de opvang van honden naast het gemeentelijke dodingsstation (de “perrera”) in La Linéa de la Concepción. Naast dit gebouwtje waar de gemeente gevangen of gevonden honden na een verplichte wachttijd van 10 dagen doodt, bouwt Peter eigenhandig provisorische hokken en kennels om de honden die hij uit de “perrera” haalt op te vangen. De hondenverblijven bestaan in de eerste jaren uit oude bouwmaterialen en geschonken spullen zoals pallets en golfplaten. De kennels staan in het zand, waardoor de honden in de zomer last hebben van de hitte en van ongedierte. Tijdens de natte spaanse winters overstroomt het asiel vaak. Toch hebben de zwerfdieren het hier beter dan buiten het asiel. Dankzij Peters goede reputatie en door zijn harde werk groeit de belangstelling en de steun voor het asiel, vooral in Nederland. Een Nederlandse stichting wordt opgericht met als doel de ondersteuning van het asiel. Dit is de Stichting Second Chance Foundation Nederland (SCFN), opgericht in Arnhem, tegenwoordig gevestigd in Poeldijk. 

Het team in Spanje

De taken bestaan uit de dagelijkse verzorging van de circa 600 dieren, waaronder gemiddeld 400 honden in het asiel; honden die om welke reden dan ook in het asiel terecht zijn gekomen, het assisteren van de dierenarts, het schoonmaken van de kennels en ad-hoc taken zoals het vangen van (zwerf) honden na meldingen, bijvoorbeeld van de politie. Het vaste team werkt vrijwel onafgebroken, ook in de weekenden.

Het team wordt regelmatig aangevuld met (ad hoc) hulp van Spaanse, Duitse en Nederlandse vrijwilligers. Zij ondersteunen het asiel met taken waar het vaste team niet aan toe komt. De belangrijkste activiteiten bestaan uit het inventariseren van honden, waaronder het fotograferen en filmen, beschrijven van de honden, invoeren in een database en chippen. Ook worden honden mee uit wandelen genomen en worden ze geobserveerd en gesocialiseerd door de vrijwilligers. Een absolute noodzaak, vooral voor de grotere en jonge honden, die veel lichaamsbeweging en aandacht nodig hebben en anders hun kans op adoptie zien verminderen.

Financiering van het asiel

Maandelijks heeft het asiel tussen de € 4000,- en € 5000,- nodig om de honden te kunnen voeren. Daarnaast bestaan de vaste kosten uit de (bescheiden) salariskosten van enkele vaste medewerkers, de medische kosten, huisvesting- en transportkosten. Peter ontvangt geen salaris of financiële compensatie voor zijn werkzaamheden uit de middelen van het asiel. De Spaanse overheid biedt geen enkele financiële steun aan het asiel, noch op de gemeentelijke begroting, noch in de vorm van subsidies of giften. Alle financiële middelen voor het asiel worden door sponsors en (particuliere) donateurs opgebracht. Daarnaast ontvangt het asiel regelmatig sponsoring in natura, waaronder bouwmaterialen, voer en diergeneesmiddelen.

Optimisme en doorzettingskracht

Het dierenleed waarmee het team in Spanje dagelijks geconfronteerd wordt is onbeschrijfelijk. Voor de meeste dierenliefhebbers wordt deze dagelijkse ellende dan ook te veel, zeker na zoveel jaren. Peter en zijn medewerkers zijn echter iedere dag weer aanwezig. Naast de dagelijkse zorg voor de dieren is men bovendien druk bezig met voorlichting aan de lokale bevolking, vooral over castratie en sterilisatie van huisdieren. Een lange weg die tergend langzaam verloopt en waarbij men moet beschikken over een onverwoestbaar optimisme. Regelmatig worden Peter en zijn medewerkers bedreigd. Niet iedereen is het eens met zijn aanpak en dieren zijn helaas in Spanje vaak nog vogelvrij.

Om een  indruk te krijgen van zijn werk en het asiel, kijk dan hier naar de video uit het programma De Reünie, waarin Peter een hoofdrol vervulde.

Steun van trouwe partners

Naast de vele particuliere sponsors heeft het asiel in de loop der jaren een aantal grote, waardevolle partners gevonden. Dagblad de Telegraaf, luchtvaartmaatschappij Transavia, Botéba, Mol Diervoeders, Faunaland, Dijkstra Plastics BV Haaksbergen en Bennie Holtkamp en zijn partners in de paardensport hebben het asiel op vele wijzen geholpen.

Vooral in 2011 is er mede door de “Dierendagactie” en de “Luchtbrugactie”, beiden op initiatief van de Telegraaf, veel bereikt. Vele honden vinden hun weg naar Nederland. Het asiel krijgt (nog meer) naamsbekendheid en zowel oude als nieuwe supporters raken gemotiveerd. Ook het team in Spanje krijgt hierdoor een enorme morele schouderklop.

Samen met het bestuur van de stichting SCFN blijft het asiel strijden voor betere leefomstandigheden voor (zwerf) dieren in Spanje, te beginnen met de gemiddeld 400 honden (buiten al de andere dieren) die zijn toevertrouwd aan de dagelijkse zorg in het asiel.

Doelstelling van de stichting: het beschermen van de dieren, het promoten van de rechten van het dier en het onderwijzen van de plaatselijke bevolking over de rechten van het dier. Om deze doelstelling te kunnen bewerkstelligen houdt de Stichting Prodean zich het recht voor om mishandelde dieren te vorderen of in beslag te nemen, dierenmishandeling middels gerechtelijke stappen tegen te gaan en altijd in het belang van het dier te handelen echter wel binnen de geldende wetgeving.

Helaas is Peter op 30 maart 2019 overleden. Sindsdien zet zijn team zijn levenswerk, zijn missie voort.

Deel via facebook